در جهان تنها يك فضيلت وجود دارد:
و آن آگاهي است
و تنها یک گناه
وآن جهل است
و در اين بين ، باز بودن و بسته بودن چشم ها،تنها تفاوت ميان انسان هاي آگاه و نا آگاه است.نخستين گام براي رسيدن به آگاهي توجه كافي به كردار ، گفتار و پندار است.زماني كه تا به اين حد از احوال جسم،ذهن و زندگي خود با خبر شديم،آن گاه معجزات رخ مي دهند.
در نگاه مولانا و عارفاني نظير اوزندگي ، تلاش ها و روياهاي انسان سراسر طنز است!
چرا كه انسان نا آگاهانه همواره به جست و جوي چيزي است كه پيشاپيش در وجودش نهفته است!
اما اين نكته را درست زماني مي فهمد كه به حقيقت مي رسد!
نه پيش از آن!
مولانا می گوید معجزات همواره در كنار شما هستند و در هر لحظه از زندگي تان رخ مي دهند فقط كافي است نگاه شان كنيد به چيزي اضافه تر از ديدن نيازي نيست!درهر نقطه از زمين،و هر جايي كه هستيد به همين اندازه كه با چشماني كاملا باز شاهد زندگي و بازي هاي رنگارنگ آن باشيد،كافي است! اين موضوع در ارتباط با گوش دادن هم صدق ميكند!
تمامي راز مراقبه در همين دو نكته خلاصه شده است
"شاهد بودن و گوش دادن"
اگر بتوانيم چگونه ديدن و چگونه شنيدن را بياموزيم عميق ترين راز مراقبه را فرا گرفته ايم!
